terminarz dnia 14.03.2018

W każdy wtorek warsztaty plastyczne dla dzieci. Zajęcia inspirowane twórczością Marion Deuchars. Uczestnicy dowiedzą się, w jaki sposób zrobić litery, wzorki, zwierzęta za pomocą własnych odcisków palców.                                      Galeria - Arcypalce 03.2018

Historia Nivea Creme, pierwszego na świecie trwałego kremu kosmetycznego, produkowanego na skalę przemysłową związana jest ze Śląskiem. Współwynalazcą kremu Nivea był Oscar Troplowitz, urodzony w Gliwicach, w rodzinie żydowskiej w 1863 r. W 1870 r. wraz   z rodziną przeprowadził się do Wrocławia, gdzie uczęszczał do szkoły realnej  i gimnazjum. Ukończył farmację na Uniwersytecie Wrocławskim, a później  w Heidelbergu także chemię, fizykę, botanikę oraz filozofię i sztuki wyzwolone. W 1890 r. kupił firmę Paula C. Beiersdorfa  i przeniósł się do Hamburga. Tam wraz z dermatologiem Paulem Gersonem Unną, wykorzystując odkrycie chemika Izaaka Lifschuetza – euceryt, opracowali unikatową recepturę. Jej podstawą był euceryt, naturalny środek emulsyjny z wydzieliny skóry owiec, który połączył trwale: glicerynę, pantenol, kwas cytrynowy, wodę i różano-konwaliową substancję zapachową.

Stąd niepowtarzalne: śnieżna biel, zapach, świeżość i skuteczność.             W grudniu 1911 r. powstał pierwszy krem Nivea (łac. niveus/nivea/ niveum – śnieżnobiały).    Zainteresowanie kosmetykiem było bardzo duże. Sprzedawano go na wszystkich kontynentach. Na ziemiach polskich pojawił się jeszcze pod zaborami, zaraz po 1911 r.  W Katowicach nowości kosmetyczne firmy Beiersdorf były dostępne w „Kaiser Wilhelm Apotheke” przy dzisiejszym Pl. Wolności  i ul. 3 Maja 33.

W 1925 r. w Katowicach powstał pierwszy polski zakład firmy Beiersdorf PEBECO, skąd dystrybuowano na całą Polskę wyroby hamburskie, a także te produkowane  i konfekcjonowane na miejscu.

W 1929 r. firma PEBECO zostaje przeniesiona do  Poznania, gdzie od 1931 r. wytwarzana jest cała gama kosmetyków, farmaceutyków  i plastrów.  W Katowicach funkcjonuje filia-hurtownia produktów Beiersdorf.

W czasie II wojny światowej przedsiębiorstwo miało swoją siedzibę  w Poznaniu, gdzie produkowano kosmetyki i materiały opatrunkowe dla armii niemieckiej.

W 1945 r. po zniszczeniach wojennych, fabrykę PEBECO odbudowano  i upaństwowiono oraz rozpoczęto produkcję m. in: kremu Nivea, pasty do zębów, plastrów, farmaceutyków (np. syrop i krople Tussipect), wody kolońskiej  i olejków  kosmetycznych. W 1951 r. zmieniono nazwę zakładu  na Fabryka Kosmetyków LECHIA Przedsiębiorstwo Państwowe w Poznaniu.

W wyniku centralizacji wszelkiej produkcji (w latach PRL) krem Nivea produkowany był przez różne zakłady (m.in. poznańska LECHIA, ZZP Farm Warszawa, Fabryka Kosmetyków URODA).

Od 1965 r. zaczęła funkcjonować nowa nazwa producenta Fabryka Mydła i Kosmetyków LECHIA, którą zmieniono następnie (1970 r.) na Fabrykę Kosmetyków POLLENA-LECHIA Przedsiębiorstwo Państwowe w Poznaniu. W tym czasie równolegle wytwarzano kosmetyki niezależnych marek NIVEA – polskiej (Poznań) i międzynarodowej (Hamburg). W 1997 r. udziałowcem poznańskiej spółki akcyjnej stał się hamburski Beiersdorf AG  i pod szyldem  BEIERSDORF-LECHIA SA ujednolicono produkcję obu wytwórni. Od 2008 r. poznańska firma nosi nazwę NIVEA Polska Sp. z o.o. i jest światowym producentem kilkunastu wyspecjalizowanych kosmetyków.

Wystawa w Muzeum w Raciborzu prezentuje zbiór nivealiów Wojciecha Mszycy, pasjonata i kolekcjonera z Katowic. Zorganizowana została w 155. rocznicę urodzin Oscara Troplowitza i 100. rocznicę jego śmierci (1863-1918).                                  

Prezentowane na wystawie unikatowe przedmioty pochodzą z różnych okresów działalności firmy (od lat przedwojennych do czasów obecnych). Charakterystyczna stylistyka i niebiesko-biały kolor (od 1925 r.) towarzyszy produktom Nivea do dziś i stanowi ikonę światowego wzornictwa – rozpoznawalną na wszystkich kontynentach. 

Biblioteka na Ostrogu zaprosiła swoich najmłodszych czytelników na wyjątkowe zajęcia – baśniowe Muminki wprowadziły maluchy w niezwykły świat kolorów. Chyba każde dziecko z ciekawością śledziło przygody rodziny Muminków i ich przyjaciół. Dlatego wszyscy chętnie sięgnęli po kredki i kolorowali sylwetki swoich ulubieńców. Na dużej planszy, przedstawiającej rodzinny piknik, dzieci dokleiły brakujące elementy, takie jak czarny kapelusz ojca Muminka czy czerwone kwiaty w bukieciku panny Migotki. Podczas spotkania dzieci poznały nazwy kolorów, nauczyły się grupować przedmioty o tej samej barwie, układały puzzle i bawiły się różnobarwnymi balonikami. Następne spotkanie, którego tematem przewodnim będą wiosenne porządki, już 11 kwietnia o godz. 9.00 w bibliotece na Ostrogu. Serdecznie zapraszamy!                                        Galeria - Klub Malucha 14.03.2018

W piwnicach pełnej przepychu rezydencji Biltmore mieszka potajemnie niezwykła dziewczyna. Czy to z powodu jej żółtych oczu i czterech palców u rąk i nóg ojciec ukrywa ją przed ludzkim wzrokiem?  W marcu klubowicze dyskutowali o książce „Serafina i czarny płaszcz”, pełnej przygód opowieści skierowanej dla młodszego grona czytelników. DKK jest otwarte na różne gatunki i nie uznaje ograniczeń wiekowych przy wyborze lektur.  Na kolejne spotkanie DKK zapraszamy 19 kwietnia o godzinie 16.30. Porozmawiamy o książce „Tajemnicza kobieta” Anny Ekberg                         Galeria - DKK 14.03.2018

Arcybiskup Józef Gawlina - polski patriota, duszpasterz, biskup polowy w relacji księdza Stanisława Juraszka

Program artystyczny przedstawią uczniowie Szkoły Podstawowej im. abp. Józefa Gawliny w Rudniku. Wieczory Polskie odbywają się pod patronatem Prezydenta Miasta Racibórz. Pomysłodawcą i organizatorem jest Zbigniew Ciszek.

„Aleksander Zawadzki. Działacz komunistyczny i wojewoda śląski (1945–1948)” swojego autorstwa. Janusz Mokrosz jest historykiem, współpracownikiem Instytutu Badań Regionalnych Biblioteki Śląskiej w Katowicach oraz prezesem Stowarzyszenia Humanistycznego Europa, Śląsk, Świat Najmniejszy. Obecnie pracuje jak nauczyciel w Szkole Podstawowej w Chałupkach. Pomysł zgłębienia biografii Zawadzkiego podsunął Mokroszowi jego uniwersytecki promotor, profesor Kaczmarek z Uniwersytetu Śląskiego. „To nie jest nudna biografia” – zadeklarował, choć na pierwszy rzut oka życiorys Zawadzkiego wydaje się odbitym z jednej sztancy z życiorysami innych partyjnych dygnitarzy. Urodzony w Będzinie Zawadzki wychował się w dużej biedzie. Matka przyszłego wojewody śląskiego opuściła rodzinę, 14 marca w raciborskiej bibliotece dr Janusz Mokrosz promował wydaną przez IPN monografię pozostawiając dzieci pod opieką męża alkoholika. Młodość Zawadzkiego przypadła na burzliwe lata międzywojnia – lata kryzysu gospodarczego, który zmusił go do emigracji zarobkowej do Niemiec. Po powrocie podjął pracę w bytomskiej kopalni. To właśnie bytomscy górnicy opuszczą w 1964 roku trumnę z ciałem Zawadzkiego do grobu na warszawskich Powązkach. Ówczesny klimat polityczny w Zagłębiu sprzyjał lewicowym zapatrywaniom. Zawadzki włączył się czynnie w polityczną działalność, za co spędził łącznie w więzieniu jedenaście lat. W chwili wybuchu drugiej wojny światowej był gotowy do spełnienia wybranej przez radzieckie władze roli w politycznej rozgrywce, w latach 20 i 30 wyjeżdżał na kursy do Moskwy. Odmówił jednak udziału w misji organizowania komunistycznych bojówek na terenach okupowanej Polski, za co czeka go chwilowe zesłanie. Jest jednak zbyt przydatny by pozbywać się go na zawsze. Po wojnie wraca na Górny Śląski w roli pełnomocnika rządu w województwie śląskim. W 1948 roku dobrze wyczuwa polityczną sytuację i rusza do Warszawy, wykorzystując roszady kadrowe na wierzchołku komunistycznego rządu.   Zgromadzoną w bibliotece publiczność interesował praktyczny aspekt rządów Zawadzkiego na Śląsku. Jakim był gospodarzem? Dr Mokrosz pozytywnie ocenił powojenne starania wojewody, działającego w interesie górnoślązaków w obliczu radzieckich represji. Mimo, iż sam nie rozumiał tożsamościowych komplikacji mieszkańców Górnego Śląska, to otaczał się doradcami, znającymi tutejsze realia.   Monografia dr Mokrosza jest dostępna do wypożyczalnia w Wypożyczalni Głównej oraz Wypożyczalni i Czytelni Naukowej.              Galeria - Janusz Mokrosz 14.03.2018